Monday، ۲۶ Shahrivar ۱۴۰۳
یکی از سادهترین راهها برای کاهش ضایعات رزین این است که فقط به اندازهای که نیاز دارید، رزین مخلوط کنید. به عبارتی، قبل از شروع کار باید دقیقاً مقدار رزین مورد نیاز را تعیین کنید. در ادامه، دو روش برای این کار پیشنهاد شده است:
طول و عرض یا قطر پروژه خود را وارد کنید.
ماشینحساب مقدار رزین و هاردنر مورد نیاز را محاسبه میکند.
اگر از قالبهای سیلیکونی استفاده میکنید، یک روش کاربردی برای تعیین مقدار رزین مورد نیاز وجود دارد: قالب را با آب یا برنج خشک و نپخته پر کنید. سپس محتویات آن را در یک پیمانه مدرج بریزید تا حجم کلی را بسنجید. از آنجایی که رزین نیاز به مقدار مشخصی از رزین و هاردنر (نسبت 2 به 1 . رزین به هاردنر) دارد، حجم کلی را بر 3 تقسیم کنید تا مقدار مورد نیاز از هر کدام را بدست آورید.
💡 نکته: مطمئن شوید که قالب کاملاً خشک شود، که ممکن است یک یا دو روز طول بکشد، به ویژه اگر قالب دارای شکافهای عمیق باشد. ممکن است متوجه شوید که پر کردن قالب با برنج سریعتر است. هر دو روش کارآمد هستند.
یکی دیگر از روشهای ساده برای کاهش ضایعات، پیروی از دستورالعملهاست که جزئیات مهمی را برای سفت شدن مناسب رزین فراهم میکند. این جزئیات شامل اندازهگیری، مخلوط کردن، زمان کار، و دمای ایدهآل هستند.
رعایت دستورالعملها تضمین میکند که دسته رزین شما به درستی سفت شود و شما را از ریختن دوباره رزین یا حتی دور ریختن آن و شروع دوباره نجات میدهد.
اینها برخی از رایجترین مشکلاتی هستند که من طی سالها مشاهده کردهام:
اندازهگیری نادرست:
این ممکن است شامل وزن کردن رزین باشد در حالیکه باید با حجم اندازهگیری شود. همچنین ممکن است شامل اضافه کردن بیش از حد هاردنر باشد، به این امید که باعث سفت شدن بیشتر رزین شود (اما خبر بد: این کار نتیجهای ندارد و فقط نسبت رزین به هاردنر را به هم میزند و رزین سفت نمیشود).
این مشکل میتواند ناشی از عدم مخلوط کردن به مدت کافی یا نرسیدن به کنارهها و کف ظرف در حین مخلوط کردن باشد. در هر صورت، مخلوط کردن ناکافی به این معناست که رزین و هاردنر به درستی ترکیب نشدهاند و نمیتوانند به خوبی سفت شوند.
رزین در محیطهای گرم (نه خیلی داغ) و خشک بهترین عملکرد را دارد. دمای سرد میتواند منجر به چسبناک شدن رزین یا ایجاد نواقص سطحی شود، در حالی که محیط گرم و مرطوب ممکن است باعث پخت سریع (فلش کیورینگ) یا ایجاد لایه چرب روی رزین خشکشده شود (که به آن "آمین بلاش" گفته میشود).
برای این مشکل میتونی از دماسنج و رطوبت سنج استفاده کنید
استفاده از ابزارهای پلاستیکی قابل استفاده مجدد مانند آبسلانگ، همزن و لیوانهای پلاستیکی و مقوایی به جای ابزارهای یکبار مصرف، بهترین راه برای کاهش ضایعات است. احتمالاً قبلاً این نکته را شنیدهاید، اما از آنجا که مهمترین نکته در این فهرست است، ارزش تکرار را دارد :).
میتوانید ابزارهای خیس را با الکل ایزوپروپیل و دستمال تمیز کنید یا آنها را روی سطح کار خود بگذارید و پس از خشک شدن رزین، آن را از روی ابزار جدا کنید.
در اینجا یک نکته کمتر شناختهشده (که سالها طول کشید تا بفهمم) وجود دارد: نوع پلاستیک لیوانها، تأثیر زیادی بر راحت جدا شدن رزین خشکشده دارد.
بهترین لیوانها برای رزین از پلاستیک پلیپروپیلن ساخته شدهاند(همان نوع پلاستیک مات و انعطافپذیر). بیشتر وسایل پلیپروپیلنی، دارای نماد بازیافت شماره ۵ در قسمت زیرشون هستند.
پلیپروپیلن راز جدا شدن رزین بهصورت یک تکه و تمیز است، بدون اینکه تکههای چسبیدهای باقی بمانند. نیازی به استفاده از دستمال کاغذی هم نیست!
💡 نکته اضافی: اجازه دهید رزین به مدت ۴۸ ساعت در لیوان بماند و بعد آن را جدا کنید. حتی نازکترین لایه رزین هم به این روش بسیار راحتتر جدا میشود!
هرگز نتوانستم بفهمم چرا رزین خشکشده گاهی اوقات بهراحتی از لیوان جدا میشود و گاهی اوقات چنین دردسری ایجاد میکند. در نهایت متوجه شدم که تنها زمانی با مشکل مواجه میشوم که از پلاستیک اکریلیک (پلاستیک Plexiglass) استفاده میکنم.
این ممکن است نظر محبوبی نباشد، اما من ترجیح میدهم از این نوع لیوان برای مخلوط کردن رزین استفاده نکنم. متوجه شدهام که پلاستیک اکریلیک به هر چیزی از جمله گرد و غبار، پرز، مو و بهویژه تکههای کوچک رزین خشکشده میچسبد. از آنجا که رزین بهراحتی از پلاستیک اکریلیک جدا نمیشود، تمیز کردن این نوع لیوان بسیار دشوارتر از آن چیزی است که باید باشد
این تغییر اخیر من و موردی است که بیشترین هیجان را به من داده است. برای سالها از پلاستیک استفاده کردهام و با مشکلاتی از جمله خط و خش و برآمدگیهای ناشی از پلاستیک تا شده مواجه بودم که باعث میشد کارم من بهطور یکنواخت قرار نگیرد. همچنین، وینیل هنگام استفاده از سشوار حرارتی ذوب میشود و باید بهطور مکرر تعویض شود.
بهجای آن، یک تکه کوچک و بریدهشده از ورق پلکسی به 3میل تهیه کردم که بهطور کامل روی میز کار من جا میشود.
💡 نکته: کلید استفاده از ورق پلکسی این است که باید صاف و ضخیم باشد: صاف بهطوریکه رزین به آن نچسبد و ایدهآلاً به ضخامت 3میل یا بیشتر باشد تا پلاستیک بهطور مسطح قرار گیرد و تغییر شکل ندهد.
این به سرعت تبدیل به ابزار مورد علاقه من برای کار با رزین شده است. پلاستیک کاملا صاف قرار میگیرد، بدون خطوط یا برآمدگیهایی که سطح را ناصاف کند، و میتواند چند ثانیه حرارت سشوار را بدون ذوب شدن تحمل کند. تمیز کردن آن آسان است و رزین خشکشده بهراحتی از آن جدا میشود.
و اگر در برخی جاهای مقاوم، رزین بسیار نازک باشد و نتوانید آن را جدا کنید، استفاده از یک کاردک پلاستیکی یا تیغ پلاستیکی بدون ایجاد آسیب مؤثر است.
💡 نکته: از کاردکهای فلزی یا تیغهای فلزی روی پلکسی استفاده نکنید، زیرا ممکن است سطح آنها را خراش دهد.
اگر نتوانستید تکهای ضخیم از پلکسی تهیه کنید، این تختههای برش صاف و انعطافپذیر که از فروشگاههای ارزانقیمت تهیه میشوند، گزینهای آسان و مقرونبهصرفه هستند!
دستکشهای باکیفیت دستهای شما را از رزین محافظت میکنند، اما در یک بار کار با رزین به راحتی ممکن است چندین جفت دستکش استفاده کنید. بهتازگی از دستکشهای نیتریل استاندارد به دستکشهای نیتریل با ضخامت بالا از یک فروشگاه تأمین تجهیزات رستوران محلی تغییر دادم—همان دستکشهای مشکی سنگینوزن که معمولاً در دستان آشپزان BBQ یا هنرمندان تتو میبینید. کاش زودتر از اینها مطلع شده بودم!
این دستکشها بهقدری در برابر مواد شیمیایی مقاوم هستند که میتوانید در حین استفاده از آنها، با الکل ایزوپروپیل آنها را پاک کنید تا کامل رزین را از بین ببرید. سپس بهطور احتیاطی آنها را درآورده، آویزان کنید تا خشک شوند و بعد از آن دوباره چندین بار از آنها استفاده کنید.
یک جفت دستکش معمولاً برای بیش از دوازده جلسه کار با رزین برای من دوام میآورد. (صادقانه بگویم، آنها تنها زمانی پاره میشوند که از آنها برای کارهایی مانند سنبادهزنی استفاده کنم.)
هر تلاشی که برای کاهش استفاده از محصولات یکبار مصرف انجام دهیم، به مرور زمان تأثیر بزرگی خواهد داشت!
مدتی بود که درباره استفاده هنرمندان رزین از دستمالهای مرطوب نوزاد برای تمیزکاری شنیده بودم—نمیدانم چرا اینقدر طول کشید تا خودم امتحان کنم... مشخص شد که دستمالهای نوزاد یک تغییر بزرگ در کار هستند: آنها مقاوم، قوی و قابل استفاده چندین بار هستند.
من یک قدم جلوتر رفتم و حولههای کاغذی را به لوازم خود اضافه کردم. این حولهها بزرگتر، مقاومتر و جاذبتر از دستمالهای کاغذی معمولی هستند و میتوانند بارها و بارها مورد استفاده قرار گیرند.
برای کارهای کثیف، مانند تمیز کردن آبسلانگ و همزنهای خیس، از الکل ایزوپروپیل اسپریشده روی پارچه کثیف استفاده میکنم بهجای اینکه یک دستمال تازه بردارم.
این روش برای من بسیار مفید بوده است—بعد از هر استفاده آنها را آویزان میکنم تا خشک شوند و تا جایی که میتوانم از آنها دوباره استفاده میکنم.
نمیتوانم باور کنم که چه مقدار از دستمالهای کاغذی یکبار مصرف استفاده میکردم. برای چندین ماه است که از آنها استفاده نکردهام و هیچ دلتنگی احساس نمیکنم.
این نکته از روی ضرورت به ذهنم رسید زمانی که نتوانستم خلال دندانهایم را برای بیرون کشیدن گرد و غبار از داخل رزین پیدا کنم. من تازه یک بسته ابزار سفالگری خریده بودم، از جمله یکی با نوک سوزنی. این ابزار بهخوبی عمل کرد و از آن زمان به بعد دیگر از خلال دندان استفاده نکردهام.
همیشه مطمئن میشوم که یک قالب کوچک، مانند قالب گوشواره یا بوکمارک، در دسترس داشته باشم وقتی که مشغول کار با رزین هستم. به این ترتیب، اگر رزین اضافی باقی بماند، میتوانم بهراحتی آن را در قالب بریزم.
با این روش میتوانید به کارهای جالب و تصادفی با خطهای رنگی برسید! این خلاقیتهای کوچک میتوانند برای خودتان نگهداشته شوند، به عنوان هدیه داده شوند، یا حتی به عنوان هدیه و اشنتیون برای مشتریان در صورت داشتن کسبوکار رزین استفاده شوند.
گاهی اوقات ممکن است با مقدار کمی رزین یا هاردنر اضافی در بطری خود مواجه بشید. در اینجا چند روش برای استفاده از این مقادیر کم وجود دارد:
انتقال محصول اضافی به بطریهای جدیدتر: رزین با گذشت زمان زرد نمیشود، بنابراین میتوانید رزینهای قدیمی را به بطریهای جدیدتر منتقل کنید بدون اینکه مشکلی پیش بیاید. با این حال، هاردنر با گذشت زمان زرد میشود. برای بهرهبرداری بیشتر از آن، یک بطری از هاردنر زرد شده را بهویژه برای پروژههایی که شفافیت مهم نیست، مانند روی چوب، رزین رنگشده، یا نقاشی پشت بوم کشیده شده نگه میدارم.
💡 نکته: برای یادگیری بیشتر، به وبلاگ ما "چه کارهایی میتوانید با سختکننده زرد شده انجام دهید؟" مراجعه کنید.
خودتان رنگ خمیری بسازید:
ساخت رنگ خمیری با استفاده از رزین یا هاردنر اضافی و پودر میکا یا رنگ پودری دلخواه خود آسان است.
رنگ خمیری برای رنگآمیزی رزین استفاده میشود و بهویژه رنگ خمیری سفید برای ایجاد امواج در دریای رزینی محبوب است. رنگ خمیری با استفاده از رنگدانهها ساخته میشود، بنابراین بسیار غلیظ، دارای-opacity عالی است و مقدار کمی از آن بسیار موثر است. این خمیر مقاومت خوبی در برابر نور دارد، غلیظ است و چون پایه آبی ندارد، با رزین مانند رنگهای اکریلیک واکنش نمیدهد.
💡 نکته: به یاد داشته باشید که مانند همه رنگدانهها، بیشتر از 6% از کل حجم ترکیبشده رزین و هاردنر اضافه نکنید تا نسبت 1:1 بهم نخورد.
مقدار کمی از رزین یا هاردنر را روی یک ورق شیشهای یا پلاستیک اضافه کنید، مقدار کمی پودر رنگ، به رنگ دلخواه خود اضافه کنید و با یک کاردک یا پالت آنها را مخلوط کنید. پودر را اضافه کنید تا به قوام خمیری یکدست و غلیظ برسید. آن را در یک ظرف نگهداری کنید و برای دفعه بعد که نیاز به رنگآمیزی رزین دارید، آماده خواهد بود!
یک سبد از تکههای رزین خشکشده را برای استفاده در پروژههای آینده نگهدارید. میتوانید آنها را برش دهید تا به چیزی که میخواین برسین، از قطعات کوچک بهعنوان پرکننده در قالبها استفاده کنید تا مقدار رزین مورد نیاز را کاهش دهید، یا حتی میتوانید قطعات هنری جدیدی ایجاد کنید.
در واقع، ما یک ویدیو و وبلاگ کامل داریم که به استفاده از رزینهای باقیمانده پرداخته است: این وبلاگ تحت عنوان "از هدر دادن رزین خود دست بردارید!" است. برای الهام بیشتر آن را بررسی کنید!
امیدوارم این نکات به شما ایدههایی برای کاهش ضایعات در کار با رزین خود بدهد. احساس نکنید که باید همه آنها را بهکار ببرید—حتی اجرای 1 یا 2 مورد از این تغییرات میتواند در طول زمان تأثیر زیادی داشته باشد.
آیا شما نکات خاصی برای کاهش ضایعات دارید؟ دوست دارم آنها را در نظرات زیر بشنوم :)